W naszej parafii – trzeci czwartek miesiąca godz. 18.00 – Msza św. i spotkanie.

Bractwo kościelne jest zrzeszeniem wiernych, kanonicznie erygowanym i pozostającym pod zwierzchnictwem ordynariusza. Celem jego jest rozbudzenie życia chrześcijańskiego wśród członków, poprzez określone formy kultu religijnego i wykonywanie dzieł miłosierdzia. Celem bractwa szkaplerznego jest rozszerzanie kultu Matki Bożej Szkaplerznej poprzez własne nabożeństwa i ćwiczenia duchowne, a szczególnie przez naśladowanie Jej cnót i dzieła miłości. Każdy kto przyjmuje szkaplerz św. należy do rodziny Maryi. Papież Pius XII napisał, że

"Wszyscy karmelici, bądź po klasztorach pierwszego i drugiego Zakonu, bądź w Trzecim Zakonie regularnym i świeckim, bądź w bractwie, połączeni szczególnym węzłem miłości, należą do tej samej rodziny błogosławionej Matki”.

Do Bractwa może należeć każda osoba przynależąca do Kościoła katolickiego, która otrzymała sakrament doj­rzałości chrześcijańskiej (bierzmowanie) oraz nosi Szkaplerz poświęcony i nałożony przez kapłana.

Początki bractwa szkaplerznego sięgają XIII w. Od czasu objawienia się Matki Bożej św. Szymonowi Stockowi i nadania wielkich przywilejów karmelitańskiemu szkaplerzowi, rozpoczął się masowy rozwój tego bractwa. W XIV wieku powstały pierwsze bractwa szkaplerzne we Florencji, Bolonii, Wenecji i innych miastach. W krótkim czasie eygowano je przy wszystkich klasztorach karmelitańskich. Nabożeństwo szkaplerzne stało się obok różańcowego najważniejszym nabożeństwem Maryjnym w Kościele Katolickim. Do Polski Bractwo Szkaplerza św. przybyło wraz z pierwszymi fundacjami klasztorów karmelitańskich. W rozwoju nabożeństwa szkaplerznego w Polsce położyli wielkie zasługi również Karmelici Bosi, którzy nie tylko przy swoich klasztorach prowadzili Bractwa Szkaplerzne ale zakładali je również przy kościołach parafialnych.

Obowiązki członków Bractwa

Zawsze i z pobożnością no­sić Szkaplerz św. lub medalik, jako widzialny znak ich przynależności do Maryi w Rodzinie Karmelu.
Stale po­święcać czas na spotkanie z Bogiem na modlitwie, często uczestniczyć w Eucharystii, odmawiać części Liturgii godzin lub kilku Psalmów, modlić się na różańcu, bądź odmawiać inne modlitwy zatwierdzone przez Kościół.
Uczestniczyć w okresowych spo­tkaniach, podczas których ożywiane jest poczucie wspól­notowej więzi, poznaje się ducha Karmelu i uwrażliwia na potrzeby braci i sióstr, czyniąc to wszystko w zażyłej komunii z Maryją.

Cele bractwa

• zapoznawanie się z duchem Karmelu Terezjańskiego;
• rozważanie życia Najświętszej Maryi Panny i naśla­dowanie Jej cnót;
• rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny i nabo­żeństwa szkaplerznego;
• czynne włączanie się - w duchu maryjnym - w życie Kościoła lokalnego;
• współpraca z innymi stowarzyszeniami i ruchami ka­tolickimi.

Przyjęcie do Bractwa

Do Bractwa może przyjąć osoba upoważniona do działania w imieniu Zakonu, po złożeniu deklaracji przez kandyda­ta, z zastosowaniem stosownego obrzędu przyjęcia. Odpowiedzialni za Brac­two są Proboszcz, rektor kościoła lub osoba wyznaczona przez właściwego prowincjała.